Si Manang - Namatayan na, Masaya Pa

Sa FX, may nakatabi akong dalawang ale. Hindi ko alam kung ang feeling nila e sila lang ang nakakarinig sa kanilang usapan. Naku, e talagang malakas naman ang boses nila. Heto ang kanilang conversation:

Manang 1: Nung namatayan nga ko ng asawa, parang pakiramdam ko e hindi ako namatayan.

Manang 2: E bakit naman?

Manang 1: Aba! E mabuti na nga at namatay na ang p_ t _ _ _ i _ _ _ _ asawa ko e. Wala na ngang trabaho, lahat na lang ng bisyo e nasa kanya pa.

Manang 2: Ako nga, ang sabi nung mga kaibigan ko, parang nabunutan pa ko ng tinik nung mamatay na ang asawa ko. Parang nabawasan ng problema.

Manang 1: Naku, totoo 'yan. Dati nga di ko nabibilhan ng kung ano-ano ang sarili ko (sabay hikbi pa ni Manang 1). Ngayon, nakakabili na ko sa sarili ko pati na rin sa mga anak ko.


Naku po... Ganito pala ang sentimyento ng ibang mga tao sa kanilang mga asawa. Mga pasang-krus! Susmaryosep! Matagal pa ang Holy Week 'no...

Pero, sa totoo lang, parang nakaka-awa naman ang buhay nila 'no? Wala na ngang makain, nagsusugal pa ang asawa. Sabi ni Manang 1, naging labandera na nga daw sya nung kapatid ng asawa nya para lang may maibuhay sa mga anak at sa asawa.

Hay buhay! Nakaka-depress naman... Marami ba talagang ganyan dito?